دلالت های رویکرد فطرت گرایی توحیدی در برنامه های درسی و تربیتی :

1.همه انسانها دارای فطرت و تربیت پذیرند ... [فطرت: توانمندی ، ظرفیت ها ، گرایش ها...]

2.تعلیم و تربیت ، زمینه ساز شکوفایی فطرت است.

3.هدف نهایی ، عبودیت حضرت حق است و نتیجه آن ، جنت رب

4.سوگیری تربیت ، باید "الهی" باشد : ارجعی الی ربک...

5.دین حق ، تنها عامل برپایی و ایستادگی و حضور واقعی انسان در عرصه هستی است.

6.اصل و محور ، دستیابی به حیات عمیق تر و برتر است...

7.تعلیم و تربیت و فضای آن باید زمینه رضایت ، نشاط و خرسندی را فراهم کند...

8. مدرسه باید مدرسه زندگی باشد : زندگی پاک بر اساس نسل پاک و در جامعه پاک و عقیده پاک...

9. برنامه/ معلم / مدرسه باید زمینه ساز شکل گیری اطمینان نفس باشند ( دودلی ، تردید، یأس و ...) که منشأ امید و نشاط و آرامش در درجات مختلف آن است...

10. خود شناسی و موقعیت شناسی به معنای عام آن باید در برنامه جدی گرفته شود.

11. "ایمان" و "عمل" : ایمان مبتنی بر تفکر و استدلال و عمل به معنای جامع آن : تعلّم و تخلّق...

12. در ارزشیابی ، باید بهترین وضعیت دانش آموز و مربی را معیار قرار داد